Hoog en hemels in Shangri La en Dali

Lieve allemaal!

Het is alweer een tijdje geleden sinds onze vorige blog en we bevinden ons inmiddels in weer een hele andere Chinese uithoek. Maar eerst terug naar Yunnan!

Vanuit de Tiger Leaping Gorge vertrokken we, samen met Gallus, naar Zhongdian, een klein stadje hoog in bergen dicht bij Tibet. De Chinezen noemen dit stadje 'Shangri La', oftewel het aardse paradijs. Dat beloofde veel goeds!

Vanwege de hoogte (3200 meter) was het hier een stuk kouder, dus de warme kleren werden eindelijk weer eens uit de backpack gehaald en het hostel verzorgde ons goed met elektrisch verwarmde dekens!
De sfeer in het stadje is heel erg bijzonder, doordat de Tibetaanse cultuur hier goed is doorgedrongen. Dit was te merken aan verschillende dingen, zoals de vrouwen in Tibetaanse klederdracht, yaks (met drie benen), kilometers gebedsvlaggetjes, een constante wierookgeur en het grootste boeddhistische klooster van China. Indrukwekkend!

We hebben hier heerlijk Tibetaans gegeten (momo's!!!), het bizarre uitgaanseleven gechecked (keihard krijsende karaoke), heerlijk gefietst in de omgeving en gedompeld in de natuurlijke hotsprings (goddeeelijk!).

Vervolgens gingen we 7 uurtjes naar het zuiden, naar Dali! Dit is een klein stadje in de buurt van een van de grootste meren van China, het Erhai meer. Het stadje zelf hebben we niet veel gezien, maar we hebben onwijs veel per fiets van de prachtige omgeving gezien! De eerste dag was het plan naar de 'swimming area beach' te gaan. Hiervan hadden wij een bepaald beeld in ons hoofd gevormd, maar natuurlijk troffen we in plaats van een strand een betonnen pier aan waar alleen maar Chinese mannen in speedo + zwemband stonden. Wij, als blanke meisjes in bikini, waren dan ook een grote attractie toen wij het water in plonsden. Dit wel onder luid applaus van alle Chinese meisjes die langs de kant stonden. Het zwemmen in het meer was in elk geval heerlijk :) Verder hebben we ons tussen de locals gewaagd op de markt in Shaping en hebben we een vleugje meegepikt van het echte Chinese boerenleven, terwijl we door hun werkvelden fietsten.

Hoogtepunt in Dali was toch wel de cruisetocht over het meer die we hebben gemaakt! De boot overtrof al onze verwachtingen. Daar waar wij een vissersbootje met 10 mensen hadden verwacht, kwamen wij terecht op een heuse drakencruise met 500 Chinese toeristen die zich vermaakten met eten, karaoke en foto's van ons maken. Lachen! Meh! We waren deel van de Chinese toergroep, wie had dat ooit gedacht. Dit vooral omdat wij voornamelijk bezig zijn de grote groepen te ontwijken, en voila, daar zit je er op eens midden in zonder dat je het door hebt! Een lachwekkende middag gegarandeerd ;)

Na een week Dali was het na anderhalve week tijd om afscheid te nemen van onze lieve Zwiterse buddy Gallus, die een natuurlijk verlengstuk van ons trio was geworden. Vervolgens stapten wij helaas weer in een sleeperbus, want de treinen zaten voor een week vol. Dit was een avontuurlijk ritje, maar daar over de volgende keer meer. Cliffhanger!

Nu zitten we in Yangshuo met een biertje, te vieren dat Annejuul's vriendje jarig is! Hiep hiep hoera, Paulie!

Liefs!

Wonderlijk West China

We zijn niet helemaal verzopen in Chengdu! Gelukkig waren er vele panda's en theehuizen om ons te vermaken in de regen.

De eerste dag zijn we naar het People's Park geweest, waar je uren kunt zitten kijken naar dansende en zingende Chinezen. In de Chinese cultuur wordt erg veel waarde gehecht aan het nemen van rust en Chinezen doen dit dan ook volop, vooral in parken. We zijn hier doof geworden van het karaoke-kattengejank en de kneiterharde beats waar de Chinezen hun makarena-danspasjes op doen. Anne heeft zelfs een paar pasjes gewaagd tussen de gevorderde freestylers (zie filmpje als we weer op facebook mogen). Je kan alleen maar met een glimlach rondlopen in dit park en genieten van de chillende Chinezen. We weten nu hoe we 100 jaar oud moeten worden :)

De volgende dag verkeerden we wederom in extreme blijheid toen we op bezoek gingen bij Sichuan's echte trots: de pandaberen! Hiervoor gingen wij zelfs met liefde om half 6 uit bed. Dit omdat de panda's niet meer in actie komen na half 9 's ochtends, wanneer ze hun ontbijt op hebben. De rest van de dag slapen zij in bomen. Dus wij stonden om half 8 paraat met onze camera's en slaakten kreetjes van plezier toen de panda's aan kwamen waggelen! They are so fluffy! Echt, wat een topbeesten.

De volgende halte was Lijiang. Dit keer niet met de trein (helaas...) maar met de beruchte sleeperbussen die gemaakt zijn op Chinese beenlengtes. De bedjes waren niet breder dan 55 cm, recht op zitten kan ook niet, dus we bereidden ons voor op 30 uur afzien. En dat was het ook..... Fantastisch om een avond door te halen met keihard snurkende Chinezen, de geur van zweetvoeten/urine/scheet, alleen mogelijk in China. Maar we hebben het gehaald, afzien is winnen! Als beloning kwamen we zes uur te vroeg aan (hallelujah, snelle buschauffeur!!) in Lijiang en bleek ons hostel een paradijsje te zijn.

Na een lange douche gingen we het stadje in, dat een waar Chinees Venetie bleek te zijn (inclusief de zelfde Chinese tourgroepen). Het was hier heerlijk weer en hebben twee dagen lang lekker geluierd en gegeten (sprinkhanen en ander exotisch Naxi eten). Wel wilden we ter voorbereiding op de Tiger Leaping Gorge nog iets actiefs doen, dus beklommen wij de Elephant Hill (hier waren geen Chinese toeristen te bekennen). HET fotomoment van Zuidwest China (volgens de Lonely Planet) in het Dragon Pool Park, naast Lijiang, ging helaas aan onze neus voorbij: de sneeuwberg was niet te zien door de wolken en de pool stond halfdroog. Maar het uitzicht vanaf de Elephant Hill maakte dat weer goed :)

En toen werd het tijd voor het echte werk. De beruchte Tiger Leaping Gorge! Samen met onze nieuwe vriend Gallus uit Zwitserland vertrokken wij op een tweedaagse hike door de bergen van Yunnan. We kunnen hier veel over schrijven en we hebben veel foto's gemaakt maar niks kan weergeven hoe mooi het was. Onbeschrijfelijk. Wederom, afzien is winnen, want voor het heftige klimmen krijg je de prachtigste uitzichten terug!

Inmiddels zijn we in Shangri La aan het theedrinken met monniken. Daarover snel meer! LATER!

Ni hao Beijing!

Lieve vrinden,

We zijn alweerruw geschat zo'n 1500 KM verder ten opzichte van onze vorige post. We zitten nu in de hoofdstad van de provincie Sichuan, Chengdu, dat bekend staat om het extra hete eten en de panda's.

Maar terug naar een week geleden, toen we op het heetst van de dag (38 graden met zon) aankwamen in hartje Beijing. Na vervelende taxichauffeurs omzeild te hebben belandden we in de 100 keer goedkopere metro, die tot onze verbazing gezegend was met airco en Engelse verwijsbordjes. Dit zorgde er voor dat ons hostel soepeltjes gevonden werd. Ons hostel zat midden in een schattige ouderwetse hutongwijk. Dit soort wijkjes heb je overal in Beijing, ze zijn een mooi contrast met de hoge gebouwen die we eigenlijk verwacht hadden. Iedereen doet rustig aan in deze wijkjes, pendelt op fietsjes, ouderen spelen kaartspelletjes en op elke straathoek wordt naar hartelust gebarbequed. Na de lange treinreis hadden we nog genoeg puf om ons wijkje te verkennen en de eerste lokale specialiteiten te proberen. Onze liefde voor eten wordt hier zeker beantwoord: om de meter zit een ander eettentje en ALLES IS LEKKERRR! We hebben nog geen hond gegeten (voor zover we weten...), maar wel de heerlijkste rijst, noedels, komkommmersalade, dumplings en gefrituurde shizzle - alles met knoflook jaaaa. We kunnen eeuwig doorgaan over het eten, maar we hebben natuurlijk ook nog wel wat anders gedaan in Beijing dan eten...!

Tijdens ons verblijf in Beijing hebben we een heel aantal parken gezien, allemaal even relaxt, maar wel met een rare Chinese twist hier en daar: zo werd er in een park omgeroepen dat de 'mentally disabled' het park niet in mochten, werd er naar hartelust uitermate vals gezongen door een kattenvrouwtje (die overigens wel een groot applaus kreeg van de Chinezen zelf, wat ons aan het twijfelen bracht over de muzieksmaak van dit land) en in een ander park mocht er niet geschaatst worden, terwijl er nergens water te bekennen was.

Verder hebben we uiteraard een bezoek gebracht aan de highlights van de stad: Tiananmen Square, de Verboden Stad, de Temple of Heaven en het Olympisch stadion (helaas niet kunnen zwemmen in de Water Cube omdat we onze badmuts niet mee hadden genomen...). Ons tripje naar de Chinese Muur was een heel avontuur. Wij koppige diehards wilden niet met een tourgroep van het hostel (ondanks de waarschuwing 'public transport is too difficult!!') maar op eigen houtje een mooi stukje niet-toeristisch muur opzoeken. Dit is gelukt en het was alle lokale bussen, vervelende oplichter/taxichauffeur (die ons naar een gesloten stuk muur bracht - lees bouwput in the middle of nowhere - vervolgens deed alsof zijn neus bloedde en ons wel verder wilde brengen, maar dat kostte uiteraard weer een heel aantal duiten meer!) en de zware, warme klim omhoog meer dan waard. We hadden de hele muur (welja, voor zover we konden kijken) voor onszelf! Fantastisch uitzicht, briesje door ons haar, een onwerkelijke ervaring.

Verder hebben we de avonden vooral gespendeerd in ons heerlijke wijkje waar altijd leven op straat was - de schildpadden, konijnen en kittens liepen letterlijk over straat. Er zijn echter nog twee noemenswaardige avonden waarbij we een compleet andere kant van Beijing hebben gezien. Nadat we alledrie de boekenserie the Hunger Games hadden gelezen in de trein restte ons nog een doel: de film zien!! Zo gezegd zo gedaan: op een avond begaven we ons naar een superwesters entertainment plaza, voelden ons weer even tieners en zwijmelden weg bij de liefdesscenes van Katniss en Peeta in de grot (sorry, niet interessant voor degenen die het boek niet kennen, maar geloof ons!).

Een letterlijk hoogtepunt in Beijing was de avond met Olivier, een expat in Beijing die Pia kende van vroegere familieweekenden. Op slippers in ons backpack kloffie verwachten we een rustig avondje in een simpel restaurantje, maar Olivier had iets anders voor ons in petto. Pardoes zaten we in de penthouse op de 80e verdieping van het hoogste gebouw van Beijing. De lift ging zo snel omhoog dat onze oren ervan knapten, maar het bier uit champagneglazen smaakte fantastisch! Het leek wel nacht bovenin aangezien we midden in de dikste smoglaag ooit zaten (dus geen mooi uitzicht). De boel werd pas echt spectaculair toen het rondom het hele gebouw begon te bliksemen. We kregen een beetje out of place en Lost in Translation gevoel, mooi leven! Hierna werden we door een taxi met Lady Gaga uit de speakers knallend afgeleverd bij het westerse kwartier van de stad waar we lekker burritos hebben gegeten. Toen we het restaurant weer uit liepen, moesten we weer even bedenken dat we in China zaten en niet gewoon in een stad in Europa.

Zaterdagochtend vertrokken we per trein richting Chengdu. Dit keer niet tweedeklas in een coupe, maar gezellig derdeklas in een open wagon met 50 Chinezen! We waren in deze trein en in Beijing in het algemeen een attractie op zich met onze blanke huid en blonde haren. In Beijing uitte dit zich in gillend enthousiaste meisjes die dolgraag met ons op de foto willen. In de trein was het iets aangenamer, want iedereen trakteerde ons op snoepjes en ander lekkers of probeerde een praatje met ons te maken. De treinreis ging verrassend snel voorbij omdat er zoveel te zien is: kinderen, etenskarretjes en Chinezen die onophoudelijk eten naar binnen schuiven (ook om 7 uur 's ochtends een lekker rijstprakje met een bapao).

Momenteel regent het pijpenstelen in Chengdu. Wehebben nog geen idee wat de komende tijd ons gaat brengen en waar we over een week zullen zitten, maar we'll keep you posted!

Dikke liefs!

Going Gobi

Hooooi lieve allemaal!

Snik.. De officiele Transsiberische treinreis is voltooid! Na 9297 km in de trein zijn we aangekomen in Beijing, China! We zijn echter nog lang niet klaar, want ons doel is om tot en met Hong Kong alles met de trein af te leggen.

Om de Chinese grens te bereiken moest eerst het woeste wilde Mongolie getrotseerd worden. De eerste dag in Mongolie was het geluk aan onze zijde, want onze perfecte travelbuddies kwamen simpelweg aanwaaien in ons hostel. Samen met Andries (Belgie), Maria (Slowakije) en Lara (Frankrijk), die samen Russisch studeren in Irkutsk, stapten we op woensdagochtend in ons Sovjet-busje op weg naar de ruige Gobi woestijn. Het busje was tot de nok toe volgestouwd met rantsoen voor een dikke week overleven.

Na 10 minuten rijden hielden de asfaltwegen op en was het hobbelen over enkel wat bandensporen (lees: This is highway) begonnen. Hoeonze driver de weg wist zonder enig vorm van bewegwijzering is ons nog steeds een raadsel! Het moet iets te maken hebben met 'bij de derde berg rechts' en 'bij de vijfde kameel links'.

Gedurende de trip werden honderden kilometers afgelegd en de prachtigste landschappen doorkruist. Denk aan steppe, dikke bergen, ijskloven, rodeen witte kliffen en demooiste zonsondergangen die we ooit hebben gezien.Toen de eerste kamelen opdoemden aan de horizon werden we met zijn zessen gillend gek. Om vervolgens tussen deze groep kamelen te overnachten in onskoepeltentje en Annejuul's verjaardag te vieren was dan ook op zijn zachts gezegd gezellig :) Halverwege de week bereikten we de echte zandduinen, de woestijn zoals we die in onze gedachten hadden. Hier hebben we twee nachten geslapen bij een super gastvrije nomadenfamilie.We sliepen in hun gertent, die er van buiten simplistisch uitziet maar van binnen rijk versierdis met felle kleuren.We speelden alle mogelijke spelletjesmet hun vier stoerezoontjes, aten kamelenvlees, dronken kamelenmelk en als klap op de vuurpijl maakten we een spannende kamelenrit door de zandduinen. Het was heel bijzonder om op deze manier een inzicht te krijgen in hun nomadenbestaan.

We hebben onwijs veel geleerd van 8 dagen in de Gobi woestijn.Als westerlingen hebben wij een bepaalde standaard wat betreft hygiene, eten, comfort en afstanden. Onze opvattingen hierover zijn ook zeker erg veranderd. 8 dagenniet douchen, no problemo! Lekker plassen achter een heuveltje, top! We genoten van de heerlijke basic maaltijden zonder poespas. De afwezigheid van mobiel bereik en internet was ook even lekker. Ook zullen we niet meer klagen over de 2,5 uur treinreis van Groningen naar Amsterdam. We hebben een dikke week enorme afstanden afgelegd, maar alsnog maar een mini stukje van het mega Mongolie gezien. Het is een pittig land om te bereizen, maar het was het helemaal waard! Wat een schoonheid. Er is absoluut geen land dat te vergelijken is met Mongolie.

De laatste twee dagen in hoofdstad Ulan Bataar hebben we doorgebracht met onze lieve reisbuddies, die we nu al missen! Gek hoe je in korte tijd zo goed kan klikken met mensen.

Ons plan is nu een weekje in Beijing te zitten, om vervolgens naar Chengdu af te reizen met de trein naar het zuiden. Dan horen jullie meer over onze eerste China avonturen!

Dikke liefs van ons!

Tijdreizen met de trein door Siberie

Onze tijd in Moskou voelt alweer een eeuwigheid geleden...we zijn ondertussen al aangekomen in Mongolie!

Vanaf Moskou begon het treinreisavontuur echt: 28 uur in de trein naar Ekaterinburg (Azie!) waar we een slaapplek vonden bij Dasha in een ruim appartement midden in het centrum. Door de verhalen van Vova in St. Petersburg waren we een beetje in de waan gebracht dat we naar een boerengehucht zouden gaan, maar niets is minder waar. Op de eerste avond liet Dasha ons zien dat Ekaterinburg een zeer levendige en jonge stad in ontwikkeling is. Amper een uur uit de trein werden we meegesleept naar een concert en vervolgens werd ons de vraag gesteld: 'Do you want to see a strange place?' Uiteraard!! Zodoende bevonden we ons een kwartier later op een industrieterrein buiten de stad op een technofeest in een oude drankfabriek. Moeilijk te omschrijven en foto's maken was niet toegestaan, maar denk aan een vervallen kraakhol met felle laserlichten, gekke fabrieksrestanten en mensen met V for Vendetta-maskers. Verder stippelde Dasha een wandelroute door de stad voor ons uit en hebben we uren in haar keuken gezeten, gepraat en gegeten. Dasha leerde ons dat Russen geen woonkamer hebben waardoor de keuken het centrale punt in het huis vormt. Ten tijde van het communisme - maar ook in 2012 - was de keuken de plek bij uitstek voor gesprekken over politiek (maar ook over Dasha's liefdesperikelen). Als klapper op de vuurpijl hebben we de laatste avond traditioneel Russisch gegeten (pelmeni's) en dat was ons toch een potje smakelijk!

Hierna vervolgenden wij onze reis richting Irkutsk - een tripje van maar liefst 52 uur. Maar voor verveling is geen tijd in de trein; we vermaken ons prima met muziek luisteren, boeken lezen (the Hunger Games trilogie is aangeschaft), eten en gewoon wat rondlummelen. Mooi leven! Verder een beetje proberen te socializen met vreemde Russen (geen groot succes) en met Patric, een lieve Duitser die in z'n eentje naar Vladivostok reist en die we gedurende onze Russische treintrajecten steeds tegenkwamen. Zo knallen we met wel 60 km per uur door meerdere tijdzones en het Russiche landschap (lees: bomen).

Eindelijk aangekomen in Irkutsk hobbelden we met een degelijk Russisch busje richting het Baikalmeer. We hadden geen zin in een toeristisch dorpje dus we kozen voor Olkhon Island. 6 uur bonken in een busje, maar dan heb je ook wat! Wat een prachtige plek was dit: adembenemende natuur en uitzichten over het meer, meerdere wandeltochten en 5 minuten paardrijden, veel mensen uit allerlei landen ontmoet, elke avond fikkie stoken op het strand onder het genot van vodka en gerookte vis en heerlijk slapen in een lieflijk blokhutje bij Nikita's Homestay. 2 dagen hier was veel te kort!

Momenteel zitten we in Ulan Baatar, morgen gaan we op tour naar de Gobi woestijn dus vanaf dan zijn we even van de kaart verdwenen!

We hopen dat in Nederland alles goed gaat en vinden het erg leuk om jullie reacties te lezen :) Heel veel liefs!

We love Russia!

Lieve vrinden,

Blij kunnen we meedelen we heelhuids in Moskou zijn aangekomen en dat de eerste vodka geproefd is! De laatste dagen in St. Petersburg zijn voorbij gevlogen en waren wonderbaarlijk. Vova nam ons mee op een wilde middernachtelijke fietstocht door de stad, een onwerkelijke ervaring. Aangezien er in St. Petersburg geen fietspaden zijn (niemand rekent uberhaupt op fietsers), fietsten we als maniakken achter Vova aan, zigzaggend op de stoep of over de snelweg. Dit ging soepeltjes! Volgens Vova zijn wij 'well wheeling'. De 9 (!) uur durende fietstocht bracht ons op de meest bizarre plekken: een vervallen Luthers kerkhof, Putins zomerhuisje (= mega paleis) en een pier ver buiten de stad. Uiteindelijk stookten we een vuur onder een oude onderzeeer samen met enkele hippievrienden (Navanja, met een hoge goochelhoed waar ze daadwerkelijk konijnen uit toverde en Sergei, de directeur van het poppentheater). Na het onderzeefestijn werden we bij Navanja thuis getrakteerd op Russische bliny's en thee. Iedereen die we tot nu toe hebben ontmoet is ontzettend gastvrij!

Toen we de volgende dag weer op onze fietsen gingen zitten hadden we niet vermoed dat er nog een heel fietsprogramma in het verschiet lag: een oude Sovjetspeeltuin, de Finse baai en als letterlijk hoogtepunt beklommen we een oude flat waar we in de zon op het dak genoten van het prachtige uitzicht. Vova heeft ons verliefd laten worden op St. Petersburg en ons afscheid van de stad en hemzelf viel ons zwaar ;)

Na een lange nachtelijke treinreis (wiegend in onze derdeklas bedjes tussen de Russen) waren we in eerste instantie een beetje sceptisch over Moskou, we moesten even wennen. De stad is enorm en chaotisch, een groot contrast met het overzichtelijke St. Petersburg. Inmiddels zijn we ook hier ingeburgerd en wordt onze liefde voor de stad en Rusland in het algemeen alsmaar groter! In Moskou zijn de sporen van het communisme nog duidelijk zichtbaar. Dit zorgt soms voor een aparte sfeer en onderbuikgevoel. De stad leeft echter op sommige plekken echt op, zoas in het relaxte Gorky Park waar we met 30 graden naar Russische reggae hebben liggen luisteren en het Gogol cafe waar we gister op onze eerste wodka zijn getrakteerd door een paar blije jongens uit Siberie.

Morgen wordt de Transsiberische droom eindelijk werkelijkheid: 28 uur in de trein naar Ekaterinburg, waar we worden opgewacht door onze nieuwe couchsurfhost Daria!


Kuski vanuit Ruski!

Privjet!

Hallo lieve allemaal,

Hier ons allereerste stukje blog om de honger naar informatie van de nieuwsgierige achterblijvers een beetje te stillen. We zijn nu al een paar dagen in St. Petersburg en we hebben natuurlijk al weer genoeg maffe dingen beleefd.

Toen we aankwamen op het vliegveld hadden we totaal geen idee waar we heen moesten. We hadden alleen het adres van het hostel, maar niemand had uitgezocht hoe we daar precies heen moesten gaan. Dit is voor ons control freaks natuurlijk ontzettend spannend! We stapten maar gewoon in een willekeurige bus (Russische mensen in uniform hoef je trouwens niet de weg te vragen want die maken dan een ' bitch I'm fabulous' beweging met hun hand en die kijken je niet eens aan) Op vrouwelijke intuitie kwamen we veilig bij ons hostel aan! Na een nachtje hostel en het zien van de standaard toeristische atracties in st. P gingen we 's avonds naar het huis van Vova, een jongen waar we drie nachten zouden slapen via Couchsurf. Terwijl we dit typen zijn we aan het ontbijten in het huisje van Vova. Hij woont met nog 2 Russische jongens in St. Petersburg en hun huis is echt FANTASTISCH! Toen we hier binnen kwamen was de gang helemaal donker, met glowindedark spinnenwebben op het plafond en een discolicht afzuiger voor rokers. Dat beloofde natuurlijk veel goeds, en de rest van het huis is zeker net zo spacend. Overal hangen rare kunstige voorwerpen (Vova's huisgenoot is ook kunstenaar en ' secret engeneer...' en hij maakt.. ' some kind of rockets'. Zijn andere huisgenoot is een soort van muzikant). Ze weten super veel over de stad en we hebben veel gesprekken met ze over Rusland, de politiek en de volgens hun naderende revolutie. Alles wat je leest en hoort over corruptie in Rusland is waar. Politie is eigenlijk een soort van maffia die je om kan kopen met whiskey en voor de rest zijn er erg veel bureaucratische wetten en regels, maar daar hoef je je niet aan te houden want... 'nobody cares!' (zoals Vova zelf erg vaak zegt). Op de vraag of er in de jaren zestig in Rusland ook een hippietijd was antwoorde Vova 'Hippietime in Russia is... NOW!'

Verder hebben we veel kunst en parkjes van dichterbij bestudeerd. Dat bevalt ons prima. Als ultieme Russische activiteit hebben we het Zwanenmeer gezien in zo'n mooi theater (vol chineze toeristen): Mega Mooi!

Vanavond gaan we fietsen huren en gaat Vova ons een tour geven door st. Petersburg om zijn lievelingsplekjes in de stad aan ons te laten zien. YES! Morgen gaan we alweer naar Moskou, of we hier treinkaartjes voor kunnen regelen is nog lekker spannend. Na een half uur wachten voor het loket waar duidelijk in het Engels op stond ' Information' bleek dat de norse vrouw maar 'e'en zin engels kon: NO ENGLISH!

Lees in de volgende blog of we ooit in Moskou komen ;) CLIFFHANGER...

Hartstochtelijke groetjes voor allen die dit lezen,

Pia Annejuul Anne

Voor de oma's en andere liefhebbers....

.... een leuke blog om ons te volgen tijdens onze reis door Rusland, Mongolië en China!

Over twee dagen vliegen we al! First stop: Sint Petersburg!!!

Liefs,

Annejuul, Pia en Anne