We zijn niet helemaal verzopen in Chengdu! Gelukkig waren er vele panda's en theehuizen om ons te vermaken in de regen.

De eerste dag zijn we naar het People's Park geweest, waar je uren kunt zitten kijken naar dansende en zingende Chinezen. In de Chinese cultuur wordt erg veel waarde gehecht aan het nemen van rust en Chinezen doen dit dan ook volop, vooral in parken. We zijn hier doof geworden van het karaoke-kattengejank en de kneiterharde beats waar de Chinezen hun makarena-danspasjes op doen. Anne heeft zelfs een paar pasjes gewaagd tussen de gevorderde freestylers (zie filmpje als we weer op facebook mogen). Je kan alleen maar met een glimlach rondlopen in dit park en genieten van de chillende Chinezen. We weten nu hoe we 100 jaar oud moeten worden :)

De volgende dag verkeerden we wederom in extreme blijheid toen we op bezoek gingen bij Sichuan's echte trots: de pandaberen! Hiervoor gingen wij zelfs met liefde om half 6 uit bed. Dit omdat de panda's niet meer in actie komen na half 9 's ochtends, wanneer ze hun ontbijt op hebben. De rest van de dag slapen zij in bomen. Dus wij stonden om half 8 paraat met onze camera's en slaakten kreetjes van plezier toen de panda's aan kwamen waggelen! They are so fluffy! Echt, wat een topbeesten.

De volgende halte was Lijiang. Dit keer niet met de trein (helaas...) maar met de beruchte sleeperbussen die gemaakt zijn op Chinese beenlengtes. De bedjes waren niet breder dan 55 cm, recht op zitten kan ook niet, dus we bereidden ons voor op 30 uur afzien. En dat was het ook..... Fantastisch om een avond door te halen met keihard snurkende Chinezen, de geur van zweetvoeten/urine/scheet, alleen mogelijk in China. Maar we hebben het gehaald, afzien is winnen! Als beloning kwamen we zes uur te vroeg aan (hallelujah, snelle buschauffeur!!) in Lijiang en bleek ons hostel een paradijsje te zijn.

Na een lange douche gingen we het stadje in, dat een waar Chinees Venetie bleek te zijn (inclusief de zelfde Chinese tourgroepen). Het was hier heerlijk weer en hebben twee dagen lang lekker geluierd en gegeten (sprinkhanen en ander exotisch Naxi eten). Wel wilden we ter voorbereiding op de Tiger Leaping Gorge nog iets actiefs doen, dus beklommen wij de Elephant Hill (hier waren geen Chinese toeristen te bekennen). HET fotomoment van Zuidwest China (volgens de Lonely Planet) in het Dragon Pool Park, naast Lijiang, ging helaas aan onze neus voorbij: de sneeuwberg was niet te zien door de wolken en de pool stond halfdroog. Maar het uitzicht vanaf de Elephant Hill maakte dat weer goed :)

En toen werd het tijd voor het echte werk. De beruchte Tiger Leaping Gorge! Samen met onze nieuwe vriend Gallus uit Zwitserland vertrokken wij op een tweedaagse hike door de bergen van Yunnan. We kunnen hier veel over schrijven en we hebben veel foto's gemaakt maar niks kan weergeven hoe mooi het was. Onbeschrijfelijk. Wederom, afzien is winnen, want voor het heftige klimmen krijg je de prachtigste uitzichten terug!

Inmiddels zijn we in Shangri La aan het theedrinken met monniken. Daarover snel meer! LATER!